Volgens de International Atomic Energy Agency (INAEA) wordt een nucleair of stralingsongeval gedefinieerd als "Een gebeurtenis die aanzienlijke gevolgen heeft voor mensen, het milieu of een object. Voorbeelden zijn dodelijke effecten op individuen, grote uitstoot van radioactiviteit in de omgeving of het smelten van een reactorkern." Of het nu per ongeluk of gepland is, wat de vorm en oorzaak ook is, een nucleair ongeval is een catastrofe die mensen fysiek, mentaal, emotioneel, economisch en genetisch treft, waarbij genen worden gewijzigd en beschadigd om ernstige gevolgen te hebben voor toekomstige generaties.
10. Three Mile Island - 28 maart 1979
Het ongeval op Three Mile Island vond plaats in een kerncentrale van niveau 5. Op 28 maart 1979 was er in de ochtenduren bij een kerncentrale een storing. Tijdens het ongeval smolt ongeveer 50% van de reactorkern, waarna de krachtbron nooit werd herbouwd. De gebouwen van de kerncentrale waren onderhevig aan aanzienlijke radioactieve besmetting, maar de stralingsgevolgen voor het milieu bleken onbeduidend. Bij dit nucleaire ongeval kwamen 13 miljoen curies radioactieve gassen vrij in de atmosfeer en veroorzaakte een verlies van 2.400 dollar. Er werden ook tien rechtszaken aangespannen bij verschillende autoriteiten met betrekking tot het ongeval en het duurde 15 lange jaren om te herstellen. Gelukkig waren er geen slachtoffers of gewonden.
9. Radioactieve besmetting in Goiânia - 13 september 1987
Meer dan 240 mensen werden blootgesteld aan straling. De eigenaar van een stortplaatsdealer in Goiânia vond een onderdeel van een radiotherapieapparaat dat door plunderaars was gestolen en weggegooid. Hij nam de vondst mee naar huis om iedereen dit interessante ding te laten zien - een poeder dat gloeit van blauw licht. Kleine fragmenten van de bron werden in de handen genomen, ermee op de huid gewreven, als geschenk aan andere mensen doorgegeven, en als gevolg daarvan begon de verspreiding van radioactieve besmetting. Gedurende meer dan twee weken kwamen steeds meer mensen in contact met cesiumchloride in poedervorm, en geen van hen wist van het gevaar dat ermee verbonden was. Het milieu was ernstig vervuild. Veel gebouwen moesten worden gesloopt. Als gevolg van de infectie stierven vier mensen.
8. Het ongeval met de windschubben - 10 oktober 1957
Het ongeval vond plaats op 10 oktober 1957, toen een windsurfbrand plutoniumstapels in brand zette. Radioactieve besmetting heeft geleid tot 33 sterfgevallen als gevolg van kanker. Het ongeval is niveau 5 op de International Nuclear Event Scale (INES) en is het grootste in de geschiedenis van de Britse nucleaire industrie. Bij de brand kwamen ongeveer 20.000 curies jodium-131 vrij, evenals 594 curies cesium-137 en 24.000 curies xenon-133, naast andere radionucliden. Daarnaast waren melkveebedrijven ernstig vervuild, waardoor de melkverkoop met 15% daalde.
7. Het ongeval in het Chok River-laboratorium - 1952
Het Chalk River Laboratory (CRL) is een belangrijke onderzoeks- en ontwikkelingslocatie ter ondersteuning en ontwikkeling van nucleaire technologie, in het bijzonder CANDU-reactortechnologie. Op 12 december 1952 resulteerde de ineenstorting van de staaf van de reactorpoort, gecombineerd met verschillende bedieningsfouten, in een groot vermogen van meer dan tweemaal het nominale reactorvermogen in de NRX AECL-reactor. Een reeks waterstofgasexplosies slingerde de vier ton zware koepel van de opslagfaciliteit vier voet door de lucht, waar het vast kwam te zitten in de bovenbouw. Duizenden curie van splijtingsproducten kwamen in de atmosfeer terecht en een miljoen liter radioactief besmet water moest uit de kelder worden gepompt en in ondiepe loopgraven bij de rivier de Ottawa worden "gedumpt". De kern van de NRX-reactor mag niet worden ontsmet; het moest als radioactief afval worden begraven. De jonge Jimmy Carter, later president van de Verenigde Staten en vervolgens nucleair ingenieur bij de Amerikaanse marine, behoorde tot de honderden Canadese en Amerikaanse militairen die na het ongeval moesten deelnemen aan het opruimen van de NRX.
6. Kasteel Bravo - 1 maart 1954
Op de Micronesische eilanden in de Stille Oceaan werden tussen 1946 en 1958 meer dan 20 kernwapentests uitgevoerd. Castle Bravo was de codenaam die werd gegeven aan de eerste waterstofbomtest met droge brandstoffusie. De test werd uitgevoerd op 1 maart 1954 op Bikini-atol op de Marshalleilanden. Toen het wapen tot ontploffing kwam, vond er een explosie plaats, waardoor een krater ontstond met een diameter van 6.500 voet (2.000 m) en een diepte van 250 voet (75 m). Castle Bravo was een zeer krachtig nucleair apparaat, met een omvang van 15 megaton, dat de verwachtingen ver overtrof (4-6 megaton). Deze misrekening heeft geleid tot de ernstige radiologische besmetting die ooit door de Verenigde Staten is veroorzaakt. In termen van TNT-tonnage-equivalentie was Bravo Castle ongeveer 1200 keer krachtiger dan de atoombommen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op Hiroshima en Nagasaki werden gedropt. Bovendien heeft de stralingswolk meer dan zevenduizend vierkante mijl van de omringende Stille Oceaan besmet, inclusief kleine eilanden zoals Rongerik, Rongelap en Utirik. Deze eilanden werden geëvacueerd, maar de lokale bevolking werd nog steeds blootgesteld aan straling. Sindsdien hebben de inboorlingen last van aangeboren afwijkingen. Ook het Japanse vissersvaartuig Daigo Fukuryu Maru kwam in aanraking met nucleaire fall-out, waardoor alle bemanningsleden ziek werden met één dodelijk slachtoffer. Vis, water en land waren ernstig verontreinigd, waardoor Bravo Castle een van de ergste nucleaire ongevallen ooit was.
5. Het ongeval van de Sovjet-onderzeeër K-431 - 10 augustus 1985
De Sovjet-onderzeeër K431 van de Echo II-klasse raakte zwaar beschadigd tijdens het tanken in Vladivostok. De explosie stuurde een radioactieve gaswolk de lucht in. Bij het incident kwamen tien matrozen om het leven en er werd vastgesteld dat 49 mensen stralingsschade hadden opgelopen en dat 10 mensen radioactief waren geworden. Bovendien werden van de 2.000 mensen die betrokken waren bij de opruimacties, er 290 blootgesteld aan hoge stralingsniveaus in vergelijking met de normale normen. Het tijdschrift TIME heeft het ongeval geïdentificeerd als een van de "ergste nucleaire rampen" ter wereld.
4. NPP "Mayak" - 29 september 1957
Kerncentrale Mayak, ook bekend als Chelyabinsk-40 en later Chelyabinsk-65, is een van de grootste nucleaire installaties in de Russische Federatie. Het is een integraal onderdeel van het Russische kernwapenprogramma. In de afgelopen 45 jaar zijn in deze faciliteit 20 of meer ongevallen gebeurd, waarbij ten minste een half miljoen mensen zijn getroffen. Het meest bekende ongeval vond plaats op 29 september 1957, waarbij de geheime kranten van de Sovjets werden onthuld. Een storing in het koelsysteem van een tank met tienduizenden tonnen opgelost kernafval resulteerde in een chemische (niet-nucleaire) explosie met een kracht van ongeveer 75 ton TNT (310 gigajoule), waarbij ongeveer 2 miljoen curies vrijkwamen radioactiviteit van meer dan 15.000 vierkante meter. mijl, waarbij ten minste 200 mensen door stralingsziekte omkwamen, 10.000 mensen uit hun huizen werden geëvacueerd en 470.000 mensen werden blootgesteld aan straling. De slachtoffers zagen hoe de huid van het gezicht, de handen en andere delen van hun lichaam "afviel". Een groot gebied is in de loop van decennia en mogelijk eeuwen onbruikbaar geworden. Het ongeval resulteerde in een groot dodental, duizenden raakten gewond en de omliggende gebieden werden geëvacueerd. Het is geclassificeerd als een "ernstig ongeval" niveau zes van de zeven op de International Nuclear Event Scale.
3. Aardbeving in de prefectuur Fukushima - 11 maart 2011
Op vrijdag trof een enorme aardbeving met een kracht van 9 op de schaal van Richter het noordoosten van Japan, waarbij tientallen mensen omkwamen en meer dan 80 branden. Een tsunami van 10 meter lang veegde alles langs de kust weg. Huizen werden weggevaagd en de schade was enorm. En daar hield de ramp niet op.Elf reactoren op vier locaties voor de noordoostkust van Japan werden stilgelegd in het kader van seismische noodprocedures. Vijf reactoren op twee locaties in de prefectuur Fukushima hebben de noodtoestand uitgeroepen vanwege het wegvallen van de normale stroomvoorziening en noodstroomvoorziening. Volgens een Britse nucleaire expert lijkt de explosie in de kerncentrale van Fukushima I meer op een "belangrijke nucleaire gebeurtenis" met grotere gevolgen voor de volksgezondheid dan de ramp met Three Mile Island in 1979. Op 15 maart beoordeelde de Finse nucleaire veiligheidsautoriteit de ongevallen in Fukushima met een 6 op de INES-schaal. Op 24 maart maakte een wetenschappelijk adviseur van Greenpeace die werkte met gegevens van het Oostenrijkse ZAMG en het Franse IRSN een analyse waarin hij het algemeen gemiddelde op niveau 7 beoordeelde. Het ongeval veroorzaakte nucleaire vervuiling in het milieu, water, zuivel, groente en andere voedingsmiddelen. Mensen die in de beschadigde gebieden wonen, zijn naar veilige plaatsen verplaatst en voedsel dat in het gebied wordt verbouwd, mag niet worden verkocht. De Japanse regering heeft de situatie op de meest effectieve en verrassende manieren aangepakt. Er werden diverse medische onderzoeken uitgevoerd en mensen kregen goede medische zorg.
2. ramp in Tsjernobyl - 26 april 1986
Het kernongeval in Tsjernobyl vond plaats op 26 april 1986 in de kerncentrale van Tsjernobyl in de Oekraïense SSR (nu Oekraïne) in reactor nr. 4 nabij de stad Pripyat. Er vond een explosie plaats die de reactor volledig verwoestte. Het gebouw van de krachtbron stortte gedeeltelijk in, met de dood van twee mensen - de exploitant van de MCP Valery Khodemchuk en de werknemer van de opdrachtgever Vladimir Shashenok. Nabijgelegen landen, waaronder Rusland, werden zwaar getroffen en ongeveer 60% van de neerslag viel in Wit-Rusland. Van 1986 tot 2000 werden ongeveer vierhonderd mensen geëvacueerd en hervestigd uit de besmette regio's van Wit-Rusland, Rusland en Oekraïne naar gunstiger gebieden. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) schat het aantal doden op 4.000, vergeleken met 200.000 of meer in het Greenpeace-rapport. Van deze uiteenlopende indicatoren werd bevestigd dat 31 doden het gevolg waren van ongevallen. De Wereldgezondheidsorganisatie meldde dat het vrijkomen van straling door het ongeluk in Tsjernobyl 200 keer hoger was dan de atoombommen in Hiroshima en Nagasaki. Het wordt beschouwd als de ernstigste ramp met een kerncentrale in de geschiedenis en is het enige ongeval dat is geclassificeerd als een gebeurtenis van niveau 7 op de internationale schaal van nucleaire gebeurtenissen.
1. De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki - Tweede Wereldoorlog, 1945
Deze nucleaire rampen waren geen ongelukken, maar het meest afschuwelijke voorbeeld van menselijke woede en wreedheid. Dit was het resultaat van een oorlog tussen de twee grootmachten van de wereld. In de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog in 1945 voerden de Verenigde Staten twee atoombommen uit op de steden Hiroshima en Nagasaki in Japan, de eerste op 6 augustus 1945 en de tweede op 9 augustus 1945. Deze nucleaire ramp heeft talloze doden en ernstige fysieke, emotionele en genetische problemen veroorzaakt waar vele generaties mee te maken hebben gehad. Families werden vernietigd en mensen verloren hun dierbaren, huis en geld in één dag. In de eerste twee tot vier maanden na de bombardementen kwamen naar schatting 166.000 mensen om in Hiroshima en 80.000 in Nagasaki. Een vijfde van alle doden stierf aan stralingsziekte, ongeveer hetzelfde aan brandwonden en meer dan de helft aan andere verwondingen die door ziekte werden verergerd. Het tweede deel van de sterfgevallen in elke stad vond plaats op de eerste dag. De studie zegt dat van 1950 tot 2000 46% van de sterfgevallen door leukemie en 11% van de sterfgevallen door overlevenden werden veroorzaakt door straling van bommen. Zelfs na zo'n grootschalige ramp en mislukking gingen de Japanners deze situatie met moed tegemoet en maakten ze van Japan een van de leidende landen ter wereld.
We raden aan om te kijken naar:
Kernwapentests, ongelukken bij kernreactoren, radioactieve lozingen - er is niets gevaarlijker! Het is heel triest om te begrijpen dat in de meeste gevallen de persoon zelf de boosdoener is van de ergste rampen op aarde.
