10 belachelijke voorbeelden van politieke correctheid

Politieke correctheid is een boeman van onze tijd geworden, een griezelig monster dat door de straten dwaalt en zonder een vleugje humor probeert alles te verbieden waar hij het niet mee eens is. Dit resulteert meestal in smakeloze, beleefde opties. Maar soms is het anders. Op zoek naar woorden die niemand zullen kwetsen, leidt een politiek correcte houding soms tot gewoon hilarische opusussen.

10. "Baby, het is koud buiten": een nieuwe lezing

Als je het grootste deel van je tijd niet op internet doorbrengt, heb je misschien de controverse over het kerstlied 'Baby, It's Cold Outside' gemist. Een populair vakantiestuk, geschreven in de jaren 1940, beschrijft het proces van een man die een vrouw verleidt. Is het ongevaarlijk? Absoluut. Maar toch kwam het bij iemand op dat het lied eigenlijk over verkrachting ging.

De nieuwe lezing van de songtekst maakte sommige mensen zo enthousiast dat songwriters Lydia Lisa en Josiah Lemansky besloten een politiek correcte versie uit te brengen, speciaal voor degenen die geraakt waren door het origineel. De romantiek in de nieuwe versie is ongeveer hetzelfde als in de darmstudie.

Serieus, als je wilt lachen, luister dan nu naar het nummer. De nieuwe tekst bevat uitstekende voorbeelden, zoals de woorden van de man: "Je hebt het recht om te weigeren", en antwoorden variërend van "Ik kan echt niet blijven" tot "Dat vind ik prima." Verder zingt de held hoe hij geniet van wat er gebeurt, overtuigt de vrouw dat hij haar niet onder druk wil zetten en biedt aan haar veilig en wel naar huis te brengen. Nou, kan het nog iemand verleiden?

9. Sneeuwwitje is een stoere mijnwerker

Gezien de aanwezigheid van de Zeven Dwergen, kan van de moderne lezer - een verdediger van de rechten van kleine mensen - worden verwacht dat hij het verhaal van Sneeuwwitje zal behandelen. Dezelfde lezer die zelfs geen idee heeft van het bestaan van dwergkampioenschappen. Maar het waren niet de kabouters die in de jaren zeventig voor ongenoegen bij het publiek zorgden, maar het feit dat Sneeuwwitje niet in de mijn werkt.

In 1971 bracht de Merseyside Women's Liberation Movement een feministische heruitgave van het verhaal uit. Sneeuwwitje is niet langer een prinses, maar een stoere mijnwerker, en ze mijnt edele metalen onder de grond met de kabouters, in plaats van de afwas na hen te doen.

Er waren ook andere veranderingen. De jager is niet langer verliefd op Sneeuwwitje, maar redt haar 'zodat ze haar leven zinvol kan maken'. En de boze koningin haat haar stiefdochter vanwege haar levendigheid en onafhankelijkheid, en helemaal niet vanwege haar gebruikelijke boosaardigheid.

8. "Vagina-monologen" voor degenen die geen vagina hebben

Vraag iemand om een feministisch toneelstuk te noemen en het antwoord is Vagina Monologen. De verzameling producties van Yves Enzler is het toppunt van progressivisme. Dit is waar je zou verwachten dat de conservatieven veel meer verontwaardigd zouden zijn dan de liberalen.

Dat is het echter niet. In 2015 verbood het Mount Holyoke College of Humanities de productie van vaginamonologen wegens gebrek aan politieke correctheid. In plaats daarvan moesten de studenten hun eigen versies van het toneelstuk schrijven die de gevoelens van 'biseksuele' mensen - travestieten of vrouwen die geen vagina hebben - niet zouden kwetsen. Het grappigste hiervan is dat deze versie al bestaat.

Sinds 1997 heeft Enzler elk jaar een nieuwe monoloog aan het stuk toegevoegd. In 2004 nam ze er specifiek travestieten in op en noemde dit deel "Ze probeerden de jongen de droom om een meisje te worden uit te schakelen." De politiek correcte studenten van Mount Holyoke herwerken de feministische klassieker nauwgezet om te creëren wat al bestaat.

7. Gesmolten galg

The Hanging Man is een oud educatief spel voor kinderen. Het is gemakkelijk om de regels erin te begrijpen, het boeit en herinnert onder andere aan de vergankelijkheid van alles. Maar probeer dit eens te zeggen tegen een school die anoniem wilde blijven (dit werd vermeld op de internetbron voor leraren "LessonPlanet"). Na een klacht van een ouder waren de leerkrachten genoodzaakt het spel zo te veranderen dat het van een "galg" in een "sneeuwpop" veranderde.

De reden was dat de naam van het spel doet denken aan lynchen en dus niet politiek correct is. En dit zou echt waar zijn als de "galg" zou zijn uitgevonden door lompe provincialen die uit de ergste periode van racisme kwamen. Maar het spel is eigenlijk ontstaan in het Victoriaanse Engeland en heeft mogelijk te maken met criminelen die tijdens het vroege bewind van koningin Victoria publiekelijk zijn opgehangen. Vanwege een ouder die slecht geschiedenis heeft geleerd, worden nu alle leerlingen van deze school gedwongen om de saaiste "sneeuwman" te spelen.

6. Politiek correcte huisdieren

Mag je jezelf een huisdiereigenaar noemen? The Journal of Animal Ethics - het tijdschrift over de ethiek van de behandeling van dieren - is het daar niet mee eens. In 2011 besloten de redacteuren dat de woorden "huisdier" dieren beledigen. Ze probeerden een hele laag woordenschat met betrekking tot katten- en hondenbezit te vervangen. Het resultaat was een bevel om huisdieren "gezelschapsdieren" en eigenaren "voogden" te noemen.

Het is grappig, maar ze probeerden ook de uitdrukkingen van dieren in het Engels uit te bannen. Dus, voor de journalisten van deze publicatie, werd de uitdrukking "dronken als een stinkdier" verboden, op grond van het feit dat stinkdieren helemaal geen alcoholisten zijn, en zulke uitspraken vernederen hen. Hetzelfde verbod omvatte de uitdrukkingen 'eten als een varken' en 'sluw als een vos'.

Het streven strekte zich uit tot wilde dieren, die volgens het tijdschrift 'vrij leven' moesten worden genoemd om belediging te voorkomen. Men vraagt zich af hoe deze "vrij levende" dieren erin slaagden de redactie duidelijk te maken dat de oude naam "wild" hen beledigde.

5. Vrijheidslievende zuurkool

Het zijn niet alleen linkse liberalen die geobsedeerd zijn door politieke correctheid. Rechts heeft zijn eigen versie die bekend staat als 'patriottische correctheid'. Ze is toevallig ook onbedoeld grappig, maar deze keer is het verboden dat hun gevoel van patriottisme beledigt, en niet de gevoelens van minderheden. Maar het kan net zo grappig zijn.

Een van de bekendste voorbeelden is de "vrijheidsaardappel". In 2004 werden leden van het Amerikaanse congres zo boos op Frankrijk vanwege zijn onwil om de invasie van Irak te steunen, dat alle cafés in het congres de naam 'French fries', zoals ze frites noemen, 'freedom fries' noemden. Ongelooflijke domheid, maar de palm is nog steeds in een ander geval: tijdens de Eerste Wereldoorlog werd zuurkool omgedoopt tot "vrije kool" (in het Engels is het woord "zuurkool" - zuurkool - van Duitse oorsprong).

Als je nu oude artikelen leest, word je gek. Men beweerde destijds dat zuurkool 'alleen voor de keizer' was, terwijl Amerikanen 'losse kool' moesten eten. Dit kunstmatig gecreëerde onderscheid duurde tot het einde van de oorlog.

4. Klassieke schilderkunst die niemand zal beledigen

De geschiedenis vastgelegd in kunst is politiek incorrect. In die tijd kozen kunstenaars vaak wrede of verdorven onderwerpen voor hun schilderijen, een weerspiegeling van de armoede en vooroordelen die om hen heen heersten. Er zijn werken van oude meesters die zwarte mensen uitbeelden, met titels met het woord 'neger', verkrachtingsscènes en een overvloed aan bloed en lef. Blijkbaar bleek dit te veel voor het Rijksmuseum in Amsterdam. Eind 2015 hernoemde het museum alle schilderijen van klassieke meesters wiens naam iedereen zou kunnen beledigen.

Slachtoffers van dit initiatief waren films als "Jonge negervrouw" van Simon Maris (nu heet ze "Meisje met een waaier") en "Negrodienaar" van Michel van Musser. Anderen bevatten woorden die verwijzen naar dwergen, Eskimo's en zelfs stotteraars.Op de een of andere manier censureerde en hernoemde de museumdirectie 132 kunstwerken die provocerend werden geacht, totdat iemand nerveus werd over het politiek incorrecte woord dat werd gekozen door de kunstenaar die 300 jaar geleden stierf.

3. Wet op verkrachting zonder geweld

In de Verenigde Staten zijn er ernstige problemen met de verkrachtingswet. In gedrukte vorm bevat het woorden als "verkrachting", "misbruik" en andere technische termen. Wanneer dit onderwerp aan studenten wordt onderwezen, horen ze onvermijdelijk deze angstaanjagende woorden. Godzijdank is er Harvard. In 2014 probeerden studenten van de acht oudste universiteiten van Amerika, de zogenaamde Ivy League, een politiek correcte versie van de verkrachtingswet te creëren, waarin het woord 'verkrachting' niet eens genoemd zou worden.

In een artikel voor The New Yorker herinnert professor Jenny Sack zich hoe studenten probeerden haar ervan te weerhouden het woord 'misbruik' te gebruiken, zelfs in de context van 'het is een schending van de wet'. Ik vraag me af wat deze gefrustreerde studenten dachten toen ze zich aanmeldden voor een cursus over verkrachtingsrecht?

Het is de verdienste van Harvard dat ze deze waan niet hebben laten verspreiden en ons tien jaar van tevoren hebben gered van een overschot aan nutteloze babbelende advocaten.

2. Politiek incorrect koolzaad

In het Engels betekent "verkrachting", naast verkrachting, ook "verkrachting". Daarom is er een mening dat het woord "koolzaad" niet universeel mag worden gebruikt. Dit is een grof woord voor onmenselijke dingen. Maar wat te doen als dit woord slechts een deel is van andere, langere woorden?

Zoals te verwachten is, heeft de stad haar slogan veranderd en noemt zichzelf nu 'een plek voor groei van kansen'. Het is niet verwonderlijk dat koolzaad daar nu "canola" wordt genoemd.

1. Politiek correcte politieke correctheid

Hier is het, het moment waarop politieke correctheid zichzelf verslindt, het weer uitspuugt en dan kauwt op de nog warme uitgebarsten restanten. In oktober 2015 publiceerde de Universiteit van Milwauke-Wisconsin een jaarlijkse lijst van verboden aanstootgevende woorden, waaronder de uitdrukking 'politiek correct'.

Ja, zo is het. De studenten van deze onderwijsinstelling waren zo beledigd door het idee van hun eigen politieke correctheid dat ze een politiek correcte versie voor dit woord moesten bedenken.

De universiteit was ook van mening dat de uitdrukking "enigszins agressief" studenten zou kunnen beledigen en stelde voor deze te vervangen door "gevoelig". Het zijn niet eens de varianten van nieuwe namen voor oude begrippen die absurd zijn, maar alle ophef eromheen. Na enkele eeuwen zullen historici van mening zijn dat we in onze tijd gewoon het hoogtepunt van politieke correctheid hebben bereikt. En weet je wat? Het lijkt alsof ze gewoon in lachen uitbarsten.